Плаціны бетонныя і жалезабетонныя
Плаціна – водападпорнае збудаванне, якое перагароджвае вадацёк і яго даліну для пад’ёму ўзроўню вады, стварэння засяроджанага напору і вадасховішча.
Бетонныя і жалезабетонныя плаціны падзяляюць на асноўныя віды па канструкцыі і тэхналагічным прызначэнні.
1. Па канструкцыі адрозніваюць:- Гравітацыйныя - масіўныя, з пашыранымі швамі, з падоўжанай поласцю ў падножжы, з экранам на напорнай мяжы, з анкероўкай на падножжы;
- Контрфорсныя – масіўна-контрфорсныя, шматарачныя, з плоскімі перакрыццямі;
- Арачныя – з зашчымленымі пятамі, з перыметральным швом, з трохшарнірных паясоў, з гравітацыйнымі асновамі;
- Арачна-гравітацыйныя – тыя ж віды, што і арачныя.
- Глухія – праз якія не адбываецца скіду вады ў ніжні бьеф;
- Вадаскідных – праз якія адбываецца скід вады ў ніжні бьеф.
Гравітацыйныя і жалезабетонныя плаціны праектуюць, як правіла ў якасці вадаскідных. Для глухіх участкаў напорнага фронту гравітацыйныя і жалезабетонныя плаціны прымяняюцца пры належным абгрунтаванні.
Асноўныя віды вадаскідных плацін выконваюць з:- вадазліўнымі адтулінамі;
- глыбіннымі адтулінамі;
- двух'яруснымі адтулінамі;
- сіфоннымі.
Від бетоннай ці жалезабетоннай плаціны варта выбіраць у залежнасці ад тапаграфічных, інжынерна-геалагічных і кліматычных умоў з улікам кампаноўкі гідравузла, запланаваных спосабаў і тэрмінаў работ, наяўнасці мясцовых будаўнічых матэрыялаў і ўмоў эксплуатацыі плаціны на падставе параўнання тэхніка-эканамічных паказчыкаў распрацаваных варыянтаў.
